Czego możemy nauczyć się w teatrze…?
Jakie konkretne korzyści czekają na mnie lub na moich gości, zespół…?
…zadziornie, a może beztrosko pyta szef marketingu, lat na oko 30 – wymachując przy tym firmowym długopisem. Kilka dni później wtóruje mu pani blisko 50 letnia. Na spotkaniu z zespołem HR business partnerów, jego szefowa, zadając te same pytania, patrzy przenikliwie niczym sędzina. Decydent finansowy, trochę po 40-tce dzwoni, by ustalić liczbę biletów oraz kwestię faktury. Lecz w słuchawce czuć napięcie, bo kwestie tych dwóch pytań, a raczej deficyt odpowiedzi na nie, jakby… budzą niepokój? Czy może obawia się, że już brak miejsc na najbliższą „Sztukę…”? A może zastanawia się, czy to właściwa decyzja? A może niepokój rozmówcy wynika z czegoś o czym nigdy się nie dowiemy…?
Korowodu dopełnia właścicielka firmy, lat około 60. Pyta inaczej: czy ten wydatek będę mogła sobie odpisać, jak nie to co wtedy? A jeśli ta inwestycja we współpracowników nie przyniesie mi oczekiwanego zwrotu, to co wtedy…? Byliśmy z całym zespołem na teatrze improwizacji, ale to wydarzenie nie zwiększyło liczby nowych klientów, a wielu z moich ludzi tylko zniechęciło, bo czuli się głupio podczas ćwiczeń i nieswojo na scenie… – wyjaśnia naprędce właścicielka.
Kto pracuje z decydentami, przyzwyczaił się do takich pytań i takich rozmów. Może wręcz uwielbiać takie sytuacje. Jednak szereg ludzi sztuki, teatru, te pytania zwyczajnie zatykały. Zaintrygowało mnie to, do czego wrócę pod koniec materiału…
Nauka w teatrze a rozwój kompetencji zawodowych… czy to jest możliwe?
No tak, zacznijmy więc spokojnie od tak podstawowej sprawy jak fakt, że firma to teatr, a nasze przedstawienie – to dział, departament, region, projekt – zaś rola nasza zwie się stanowiskiem lub funkcją. Audytorium teatralne – to nie szyk krzeseł w sali konferencyjnej, tylko metaforycznie Oko Horusa. Pozwala publiczności na mocną perspektywę – kadr obserwatora. I w przypadku teatru na bezpieczną… Jeśli sobie na to tylko pozwolimy: jesteśmy bezpiecznie OBECNI. W przeciwieństwie do sali konferencyjnej, która szybko zamienia się w laboratorium, a nas – w króliki doświadczalne…
Obserwacja jest umiejętnością podstawową i przyczynową. Bo jeśli mówimy o kreacji, kreatywności, pomysłowości lub zamianie intuicji na dowody, to mówimy o wynikach obserwacji! Umiejętność obserwacji jest kluczową kompetencją wszystkich kupców, przedsiębiorców, ale i śledczych, audytorów oraz prawników i lekarzy. I…. – decydentów. Umiejętność zamiany pierwszego wrażenia, intuicji, lat – często nieoczywistych doświadczeń – na dowody, objawia się w codzienności profesjonalnym podejściem: jeżeli nie wykluczysz (zatem nie dostrzeżesz) ważnych ryzyk, wpływających na koszt lub zysk – sprawa nie potoczy się dobrze…
W codziennym biegu, jesteśmy tak bardzo w środku wydarzeń, że tracimy zdolność oceny ryzyk, analizy sytuacji i wyciągania wniosków. A perspektywa kadru obserwatora – nawet jeśli myślimy, że to, co oni przedstawiają mnie w ogóle nie dotyczy – świadomie lub podświadomie otwiera oczy…
Chodzenie do teatru ostrzy umiejętność obserwacji, a tym samym uczy każdego mistrza, wchodzenia w rolę ucznia. Ktoś, kto ma na co dzień do czynienia z ludźmi, zespołami, wie, że uczymy się podczas rozwiązywania problemów, konfliktów, gdy pokonujemy niechęć lub strefę komfortu u siebie lub innych – wtedy wchodzimy w rolę ucznia, a tym samym w proces rozwoju. Mistrz nie uczy się. Uczy innych. Ale to właśnie jest ślepa uliczka.
Mentoring jako mistrzowska sztuka rozwoju, zadaje ważne pytanie: Mistrzostwo, oświecenie – cudownie. Ale co dalej…? To niezmiernie ważna nauka w dobie obecnych zmian.
Mistrzowska obserwacja i wchodzenie w rolę… ucznia. To mocne karty teatru. Mocne, bo konkretne. Zdanie sobie sprawy z tego, że największą wartością w życiu jest obserwacja, uczenie się i bycie mistrzem wśród uczniów, czyni z nas mistrzów…
A korzyści…? No tak, skoro powyższe już dociera, to trzeba jeszcze wyartykułować te magiczne zaklęcia – korzyści. Spokojnie – mamy aż trzy.
Pierwszą jest dogodna ale i atrakcyjna forma teatru. Tu można przyjść i z bliskimi, i współpracownikiem, i klientem lub partnerem. Wszyscy czują się w teatrze dobrze, spokojnie, komfortowo. Nic nam nie grozi… Pora jest wieczorna, dobre entrée przed kolacją, a właściwie świetny wstęp do rozmów o wszystkim. Z fasonem i z klasą.
Po drugie stosunek ceny do jakości. Bilet do teatru jest niewielkim wydatkiem na kulturę, a jednak pamięta się o tym, niczym o misterium. Faktycznie w odczuciach nas wszystkich, którzy chodzą do teatru jest to rodzaj szczególnej ceremonii, obrzędu, bo de facto kosztuje niewiele w wymiarze wydatku w złotówkach. W porównaniu do kosztu udziału w konferencji lub wystawnej kolacji…
Trzecią korzyścią jest ewidentnie: budowanie marki zapraszającego, sponsora lub decydenta. Od szeregu lat inwestycja w markę własną, bądź mojej organizacji jest przedmiotem zainteresowań graczy rynkowych. Proszę sobie wyobrazić, że kultura i sztuka to rozwój osobisty dla każdego człowieka. Ten, kto wspiera ten aspekt w swojej grupie wpływu – wie co robi. Albowiem sztuka porusza serce… a tam przecież chcemy trafić, dzięki godnej kolacji np. z klientami zewnętrznymi lub wewnętrznymi.
Finalnie dlaczego te pytania zatkały artystów, aktorów?
Od szeregu tych osób usłyszałem: …skoro pojawiają się takie pytania – czego możemy nauczyć się w teatrze?– to my mamy inne – czego Was Robert uczą w tych korporacjach, skoro własnego zdania nie macie… o prostej sprawie, jaką jest teatr? I sztuka… Teatr, to magia. Odgrywamy tu spektakl we własnej duszy, docieramy do głębi siebie i to jest cudownym przeżyciem wo kaufe ich viagra.
Moje pytanie na koniec brzmiałoby tak: jaką minę miałby urzędnik UKS, czytający opis do faktury zakupowej 500 biletów do teatru – o treści „magiczny spektakl w duszy a docieranie do głebi – ważna kompetencja emocjonalna w pracy zespołowej podczas fuzji w 2015 roku”?
I ten wydatek, możecie naprawdę sobie odpisać…
Zapraszam na „Sztukę Właściwych Decyzji”.
Szczegóły na: www.mentoringtheater.pl